Er zijn veel dingen die ik niet goed kan. Houtbewerking. Snowboarden. Balsporten. Zonder hulp de uitgang vinden in een maïsdoolhof. Een schilderij maken dat er niet uitziet alsof het door een kleuter is gemaakt. En nog veel meer, maar het is genoeg geweest, hoor, ik ga mezelf hier niet helemaal afbreken, hè zeg.
En ja ja, natuurlijk kan ik oefenen om te proberen wat beter te worden in die dingen, want met die vaste mindset ga ik niet ver komen, natuurlijk. Maar eerlijk? Ik heb er geen zin in, ik zie het nut niet en eerlijk gezegd denk ik oprecht dat het uiteindelijke resultaat sowieso niet om over naar huis te schrijven zal zijn. Maar dat is weer een vaste mindset, zeker?
Niet dat dat me iets kan schelen. Want gelukkig heb ik ook kwaliteiten: ik kan goed verjaardagen onthouden, ik hou onze bedrijfsadministratie moeiteloos (bwa ja) op orde en dt-fouten vallen me op als de grijze haren in mijn donkerbruine haardos.
En de belangrijkste: ik kan schrijven. En dan bedoel ik niet de fysieke handeling (al kan ik die natuurlijk ook), maar creatief schrijven.
Ik klop mezelf er niet voor op de borst, hoor, want naar mijn gevoel ben ik ermee geboren. Het is volgens mij iets wat je hebt, of niet. Net als een muzikaal gehoor, een naturel met dieren of gevoel voor ritme.
Ik heb dus het geluk een zeker schrijftalent te hebben, en hang de vlag maar uit, lieve lezer, want de laatste maanden heb ik er ook echt iets mee gedaan: ik schreef een uitgebreide ervaringsbundel over thuisonderwijs. Geen gewoon e-book, hoor, maar een echte interactieve multimediabundel met GIF’s, zelfgemaakte tekeningen (tekenen kan ik ietsje beter dan schilderen) en foto’s.
Als ik had gewild, had ik in die bundel kunnen vertellen wat een supermoeder ik wel niet ben, dat ik onvermoeibaar en met een immer blij gemoed drie jongens door aartsmoeilijke examens probeer te loodsen. Dat thuisonderwijs zo veel mooie kanten heeft dat je de nadelen er met een grote glimlach bij neemt. En dat het helemaal niet moeilijk is om je huis spic en span te houden als je nageslacht de godganse dag thuis is.
Maar dat heb ik niet gedaan. Omdat bovenstaande gewoon niet waar is, en ik absoluut een authentiek verhaal wou brengen. Zonder opsmuk. Zonder filter. Maar mét een hele hoop humor.
Dus, lieve lezer, als je zelf thuisonderwijs geeft, mijn blog graag leest, interesse hebt in motivatie, executieve functies, hoogbegaafdheid, hoogsensitiviteit of lapzwanzen van pubers óf als je stiekem graag in het lang en het breed wilt lezen hoe thuisonderwijs er voor ons uitziet en –zag, tja, dan zou ik maar rap op deze link klikken moest ik van jou zijn.
En als je mijn pennenvrucht goed vindt, deel hem dan maar met je vrienden en familie (enfin ja, de aankooplink wel te verstaan!). Als ik er rijk van word, zet ik je in mijn testament, beloofd!