Een dag niets geleerd, is een dag niet geleefd

Een van de belangrijkste dingen die ik voor mijn kinderen wens, is dat ze hun leven lang graag blijven leren. Als ik naar Leon kijk, weet ik niet of dat aan het lukken is, maar ik hou me vast aan de gedachte dat ik ooit ook zo’n ongeïnteresseerde puber was, en kijk nu toch eens naar wat er van mij geworden is. Hèhè.

Maar echt, ik leer intussen weer graag, over allerhande onderwerpen. En daarom vind ik het oprecht leuk dat we met ons thuisonderwijs inmiddels in de tweede en derde graad middelbaar beland zijn, zodat er voor mij ook nog eens iets nieuws voorbijkomt. Want nee, ik ken die leerstof allemaal niet meer van vroeger, en de eindtermen zijn ook niet meer helemaal hetzelfde.

De laatste weken ben ik met bijna pervers genoegen bezig met de cursus fysica derde graad, zodat ik de leerstof zelf helemaal heb opgefrist voor mijn jongens ermee aan de slag gaan. Dat is in het geval van fysica echt wel nodig, want ik herinnerde me alleen nog het ezelsbruggetje van de lerares fysica ‘u is ingenieur’ als in U = I . R waarbij ik tot Marcels ongeloof niet eens meer juist wist waarvoor die U en I ook alweer stonden.

De leerstof basisonderwijs stilt uiteraard weinig van mijn leerhonger, maar van Victor zelf word ik wel heel wat wijzer. Zo leerde ik de laatste tijd onder andere:

• De vlaggen van heel wat landen, die hij met Lego heeft nagebouwd. Hij heeft een nieuwe passie (al lijkt ze stilaan alweer voorbij te zijn), en ik word er weer niet erg vrolijk van, moet ik zeggen. Ik wacht met smart tot hij eens interesse krijgt in iets van psychologie of geschiedenis of zo. Of taal, natuurlijk. Oh, of koken. Niet dat ík dat graag doe, maar zo’n mini Piet Huysentruyt zou hier echt wel van pas komen.

• Dat hij mijn pogingen tot thuisonderwijs tijdens het spelletjes spelen nog niet doorziet, en ik daardoor hopeloos in zijn achting daal. Ik verklaar me even nader: bij een spelletje (of zeg maar ellenlang spel) Monopoly zei ik een paar keer iets als: ‘Oké, dus jij moest 453 betalen en je geeft me 700. Hoeveel moet ik nu teruggeven, zeg?’ Soms werd dat genegeerd, maar soms gaf hij het antwoord. En tegen het einde van het spel hoorde ik (in het Engels, ja): ‘Mom’s really not good at maths.’ Argh.
  
  
• Dat de politie niet meteen aan je deur staat als een van je huisgenoten (ik noem geen namen) heeft gegoogeld hoe je een gratis atoombom moet maken.
  
  
• En over google gesproken: dat je best eerst twee keer nadenkt over je zoekterm als je kind overweegt om met zijn zakgeld een speelgoedmodel van Enola Gay te kopen, het vliegtuig dat de eerste atoombom gooide. Ik googelde  ‘Enola Gay toys’, met Victor naast mij, en nadat we bij afbeeldingen niet meteen vonden wat hij zocht, klikte ik nietsvermoedend op ‘shopping’. Google vond resultaten zonder die Enola blijkbaar ook wel relevant. Al een geluk dat ik rap kan wegklikken.

En met deze positieve noot ga ik afsluiten en aan mijn luie zondagnamiddag beginnen. Benieuwd wat ik vandaag nog ga leren…